บัณฑิต

คนทำเว็บ 2015-11-05 15:03:17 2,206

วิทยาการคอมพ์

บัณฑิต

ไม่ว่าผมจะผ่านสถาบันอะไรไม่ว่าที่ไหนทุกที่ เมื่อรับปริญญาที่ไร ทำให้ผมได้คิดถึงมุมอีกมุมหนึ่งของ คำว่าบัณฑิต ผมเกิดปี 2519 ซึ่งนับดูอายุแล้วก็กำลังจะเข้า 30 ปี นั่นคือวัยผู้ใหญ่วัยที่จะต้องสร้างเนื้อสร้างตัว คนที่เกินในช่วงนี้ส่วนใหญ่ ไม่ต้องดิ้นรนมากพ่อแม่ส่วนใหญ่เริ่มพอมีพอมีใช้และตามใจลูก ยังจำได้เลยภาพในอดีตตอนเป็นเด็ก ว่าอะไรๆเราก็สบายไปหมด ได้เจออะไรที่พัฒนาไปหลายอย่าง สิ่งที่อยู่ในความคิดจากวัยเด็กถึงวัยผู้ใหญ่ มีอะไรที่ แตกต่างกันมาก ผมไม่เคยคิดกับคำว่าเป็นผู้ใหญ่ ที่ต้องพึ่งตัวเอง
เพราะทุกสิ่งถูกหาให้ทุกอย่าง

แต่ถึงวันนี้ ผมอยู่ในโลกของความเป็นจริง ที่ผมเป็นผู้ใหญ่ ที่ต้องหาเลี้ยงตัวเอง ที่ต้องมีครอบครัวเป็นของตัวเอง คนที่อายุเท่าผมที่ผมรู้จักหลายๆคนบางคนเรียนจบปริญญาตรี จบโท บางคนไม่จบ บางคนรับราชการ บาง คนทำธุรกิจส่วนตัว บางคนทำบริษัท แต่ บางคนยังแบมือขอเงินที่บ้านอยู่บางคนไม่มีงานทำเป็นหลักแหล่งอยู่ไปวันๆ บางคนมีเมียมีลูกให้พ่อแม่เลี้ยง เพราะกับความสบายจนเคยตัว บางคนยังหลงกับอดีต ซึ่งโลกของความจริงเราไม่ใช่ เพราะถึงยังไงพ่อแม่ก็ต้องจากเราไปอยู่ดี ไม่มีใครหาเลี้ยงเราจนตาย

เมื่อผมเห็นบัณฑิตในวันนี้ ทำให้ผมมองเห็นอะไรอีกหลายๆสิ่งที่จะตามมากับบัณฑิตเหล่านั้น บางคนดีใจสุดขีด บางคนร้องให้ พ่อแม่บางคนดีใจจนร้องให้ ญาติๆพากันมาเกือบทั้งตระกูล เหมารถกันมา เพื่อมายินดีกับ ลูกหลานเขาแค่คนเดียว พ่อแม่บางคนไปกู้หนี้ยืมสินล้มวัวล้มควาย จัดเลี้ยงคนทั้งหมู่บ้านเพื่อยินดีกับบัณฑิต

แต่สำหรับผมแล้วสิ่งเหล่านั้นผมมองเป็นแค่ภาพลวงตา โลกแห่งความจริงมันยิ่งใหญ่นัก การรับปริญญาไม่ใช่จุดสิ้นสุด เมื่อผมเรียนจบผมไม่ดีใจเลยแต่กลับเฉยๆ เพราะผมคิดว่ามันยังไม่จบ การเรียนการศึกษาไม่มีจุดสิ้นสุดเพราะชีวิตเรายังไม่จบ เพราะเรายังต้องแย่งกันหางานสมัครงานจะมีคนอีกเป็นร้อยๆพันๆแย่งกันสมัครงาน ในตำแหน่งเดียว บางคนก็เจอบริษัทหลอกลวง หลอกเอาเงินไป บางคนโชคดีก็ได้งานไป และเมื่อบางคนถูกคัดจากคนเป็นพันๆได้แล้วบางคนก็ดีใจสุดขีดอีก บางคนก็จัดเลี้ยง ทำแบบเมื่อตอนรับปริญญานั้นล่ะ

แต่ผมเมื่อได้งานก็ไม่ดีใจเลยกลับเฉยๆเหมือนเดิม เพราะคิดว่ามันยังไม่จบ เพราะชีวิตเรายังไม่จบ บัณฑิตจบใหม่ที่ได้งานใหม่เหล่านั้นยังไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง บางคนคิดว่าทำๆไปได้งานล่ะดีแล้วอยู่ไปวันๆ ฉันพอใจแล้ว บางคนไม่รู้ว่าสถานทางการเงินของบริษัทนั้นเป็นเช่นไร บางที่จ่ายเงินช้า บางที่ไม่จ่ายเงิน บางที่ก็ต้องหลอกเราทำงานในช่วงทดลองงานแล้วก็ไม่จ้างจริงบางที่ก็ปลดเราเอา ดื้อๆ บางที่ก็มีระบบ กลุ่มก๊วน การทะเลาะเบาะแว้ง สิ่งต่างๆที่เกิดจากตัวบุคคลอาจจะเจอคนนิสัยแย่ๆแต่อยากให้เรายกมือไหว้ทั้ง ที่นิสัยไม่น่าไหว้ บางคนโง่ดักดานไม่ชอบให้ใครทำงานดีกว่าคอยแต่อิจฉาใส่ร้ายลับหลังอาจจะเจอ เจ้านายที่ขาดวุฒิภาวะ และความเข้าใจ

ถ้าบัณฑิตเห็นสิ่งแย่ๆและยอมรับสิ่งเหล่านั้นสำคัญเกินกว่า ศักดิ์ศรีของคำว่าบัณฑิต บัณฑิตก็ไม่ใช่บัณฑิตเป็นเพียงคนโง่ดักดานที่ไปไหนไม่ได้เท่านั้น

บัณฑิตที่แท้จริงต้องศึกษาและเรียนรู้ตลอดเวลา ยอมรับสิ่งใหม่ที่จะเกิดขึ้นและพัฒนาตัวเองเสมอขยันและซื่อสัตย์ พัฒนาสิ่งใหม่ๆที่ไม่ใช่เพียงแค่ในตำราเรียน เมื่อบัณฑิตอยู่ในโลกของความจริงบัณฑิตจะรู้เองว่า สถาบัน เกรด เกียรตินิยม ไม่มีความสำคัญเลย

มันอาจจะใช้ได้ตอนเราเริ่มหางานทำครั้งแรกได้เท่านั้น แต่เมื่อได้ทำงานจริงๆ สิ่งที่สำคัญคือ ทำอะไรได้บ้าง มีผลงานอะไรบ้าง พัฒนาตัวเองเสมอยอมรับสิ่งใหม่ๆหรือไม่ และความจริงใจซื่อสัตย์ และอย่ากลัวที่จะไปหาสิ่งใหม่ๆที่ดีกว่า และดีกว่ายิ่งขึ้น

ถ้าบัณฑิตมีสิ่งเหล่านี้ บัณฑิตคือบัณฑิตในชีวิตจริง และไม่ต้องกลัวว่าจะตกงาน ไม่ต้องกลัวว่าจะดักดาน ไม่ต้องกลัวว่าจะไปแย่งงานกับคนอื่นเป็นหมื่นแสน ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนใครก็อยากให้อยู่ด้วยไม่อยากให้ไปไหน และเมื่อทำอะไรสำเร็จอย่าดีใจเกินเหตุ ขอให้จงคิดเสมอว่า ชีวิตเรายังไม่จบ ไม่มีอะไรสิ้นสุด ขอให้บัณฑิตทุกคนโชคดีในชีวิตที่พึ่งเริ่มต้น

Editor Note: ปริญญา ...รางวัลแด่ผู้มีความเพียร 12 มกราคม 2548

โดย : Gfox
อีเมล์ : [email protected]
วันที่ : 2005-01-14 14:17:12